هرگز

هرگز نشد

نشد

پروانه عاقبت

پرواز کرد و رفت

هرچند پیله اش

با دست سنگی ام

از هم دریده شد

من دست می کشم

روی تن درخت

افسوس می خورم

اینجا به یادگار

باید خطی نوشت

" آهسته رد شوید

پروانه بر درخت

چندی است خفته است "