...

"هر چه پیر تر می شوی ، کمتر می توانی به زخمهای جنگ افتخار کنی ."

از فیلمنامه جنگ هارت

عاشورا

دهه اول محرم شور و شوق خیلی ها برای خیلی کارها زیاد می شود . هدف البته واضح و معلوم نیست ! اما مسیر مشخص است . جمعیتی جوان و هیجان زده که دنبال صدای سنج و دهل می روند و با حرارت زنجیر می زنند و نوحه می خوانند . تمام که می شود ، یک نخ سیگار و استکان چایی صلواتی خوب می چسبد . تا شب و شام نذری و هزار مراسم دیگر . گاهی فکر می کنم ما ایرانیان کمبود کارناوال داریم و همه را در عاشورا خلاصه کرده ایم . واقعا از این هزار نفر علم بدست و زنجیر بدوش ، چند نفر می دانند برای چه کسی و چه چیزی عزاداری می کنند ؟ یکی دو سال است خودروها را نیز محرمی می کنند . روی شیشه و سقف و در و دیوار ماشین جملاتی می نویسند در توصیف عاشورا یا ذکر و یادی از ائمه و به رسم این ده روز ، این کار را هم صلواتی انجام می دهند . دیروز دو سه نفر جوان جمع شدند کنار خیابان ما و بساطشان را پهن کردند روی ردیف شمشادها . تابلو هم زدند که : ایستکاه صلواتی . شروع کردند به رنگ زدن ماشینها . جالب اینکه یک روحانی وسط کار آمد و ایراد می گرفت به کارشان . نمی دانم جوابش را چه دادند که ول کرد و رفت . عکسهایش را در زیر ببینید .

از کدام سو

رو به سمت نوبهار ؟

از کدام سو ؟

چار سو

باد و برف می زند

وز نفس

دیده بسته ،

ره کدام سو ؟

از کجا روم به سمت نوبهار؟

چون در این شکسته فصل سرد

- همچو پا و قلب و این قلم-

آتش درون من

خیس می شود

پس همین دو قطره برف را بچسب

بی خیال اینکه این بهار

از کدام سو است .

سردی هوا و برف را بچسب .