لاییئس من روح الله الا القوم الکافرون
همیشه سوره یوسف . بی هیچ تعبیری . خود گویا بود و این آغاز شجاعتی بود عظیم از پس سالها رنجی که خود خواسته و ناخواسته برده بودم . رنجی نه یکباره که دردی مداوم . هر روز . ویران کننده و طاقت فرسا . و عجبا که نه شهامتی بود و نه دستی که این غده را بیرون کشد . و عاقبت چشمهایی که بسته شد و دستی که خطی را گشود و صفحه ای باز شد .
يَا بَنِيَّ اذْهَبُواْ فَتَحَسَّسُواْ مِن يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلاَ تَيْأَسُواْ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِنَّهُ لاَ يَيْأَسُ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ ( یوسف- 87)
و به جستجوی یوسف رفتم . پیراهن یوسف می خواست تا چشمانی را بینا کند ... و کرد.
و بعد شادی عظیم بود. خدایش بیامرزاد.
