۱۳۸۶ شهریور ۱۹, دوشنبه

رويش

من انتظارم . من صبرم . دردم . من رنجم .
شكفته ام
چونان غنچه هاي طوفان
بر بستر فرار باد
تا لحظه هاي آسايش
بركندن زمين باشد از بيخ زمان
چون سهمگين ترين طوفان
هميشه از حاشيه احساس من مي گذرد
و نطفه ام
بر بستر باد بسته شده است

هیچ نظری موجود نیست: