انسان به چيزهاي خيلي مهم كم توجهي مي كند و ترجيحا آنها را از ياد مي برد ...مثل زمان كه همه ابهتش را از ياد برده ايم . هميشه گذشت ثانيه ها رعب آور و هراسناك است .
.............................................................................................................
تكيه مي دهم به نرده ها
تا پيچش پله ها
سرم را نپيچاند.
چقدر تنهايي
در بين پله هاي طبقه بيست و ششم
آزارم مي دهد
يادواره هاي مبهم يك لجن زار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر