۱۳۸۴ خرداد ۲۱, شنبه

حضور حداکثری-مطالبات حداقلی


آیا در اتخابات شرکت کنیم ؟
شاید در هفته های گذشته بیش از بحث بر سر نامزدها ، صحبت بر سر حضور یا عدم شرکت در انتخابات بوده است . گاه صحبت بر سر انتخاب بین بد و بدتر بوده است ، گاه حرف از حضور حداکثری شده و در برهه ای هم جنجال تحریم انتخابات دهان به دهان می گشت . اما راستی ، آیا در انتخابات شرکت کنیم ؟
بنظر من بیش از اصل انتخاب ، چرایی انتخاب مهم است . اگر آگاهانه تصمیم بگیریم که در انتخابات شرکت نکنیم ، بهتر از آن است که ناآگاهانه رای بدهیم . بدون تفکر رای دادن منجر به انتخابی بدون تفکر می شود 4 سال آینده ایران را متاثر می سازد . انتخاب ناآگاهانه ، نه فقط انتخاب نیست که نتیجه آراء آگاهانه را هم از بین می برد .
یک هفته تا انتخابات باقی است . بیاندیشیم به تک تک این 8 نفر . به اکنون . هرکدام از این 8 کاندیدا را لحظه ای در قبای ریاست جمهوری تصور کنیم . کدامیک مطالبات ما را برآورده می سازد . اگر از آنسو بحث بر سر حضور حداکثری است ، اینجا من از انتظارات حداقلی سخن می گویم . کدامیک حداقل انتظارات شما را برآورده می سازد ؟ کدامیک در ذهن و اندیشه به مطالبات شما می اندیشد ؟ 8 سال گذشته - بنظر من - خاتمی توانست بیش از حداقل مطالبات خرداد 76 را برآورده سازد . ظرفیت نظام را هم در نظر داشته باشیم . این نردبان را باید پله پله طی کرد . انتظار یک گام بلند عقلانی نیست . راستی ، اگر به آزادی می اندیشیم ، گام بعدی چیست ؟ انتخاب بعدی کیست ؟

هیچ نظری موجود نیست: